ما رفتیم تعطیلات ترم تموم شد تا دوهفته دیگه بای !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

!!!!جان مادرت نظر بده!!!!

حکایت آدم (انسان)شدن یک فرزند

پدری  با پسرش  گفت به  خشم                که تو آدم نشوی خاک به  سر

گر کسان  جامع خیرند و شرند                   از سر و پای تو بارد همه  شر

حیف  از آن عمر  که ای  بی  سر و پا           در   پی  تربیتت    کردم    سر

دل  فرزند  از این  حرف  شکست                 بی  خبر  روز  دگر   کرد  سفر

رفت از آن  شهر  به شهری  که شود           فارغ   از   سرزنش   تلخ    پدر

رفت  از  پیش  پدر  تا  که  کند                      بهر  خود   فکر  دگر   کار   دگر

عاقبت  منصب  والایی   یافت                     حاکم   شهر   شد و  صاحب  زر

چند   روزی  بگذشت  و پس از  آن               امر   فرمود   به    احضار     پدر

تا  ببیند   پدر  آن  جاه  و   جلال                    شرمساری  برد  از  طعنه  مگر

پدرش    آمد   از  راه     دراز                           نزد حاکم شد و بشناخت پسر

پسر  از غایت  خود خواهی  و  کبر              به  سراپای    وی    افکند   نظر

گفت:  ای  پیر  شناسی   تو  مرا؟؟            گفت: کی  میروی  از   یاد   پدر؟؟

گفت:  گفتی  که من  آدم   نشوم               حالیا حشمت   و   جاهم     بنگر

پیر  خندید  و  سرش  داد    تکان                این سخن گفت و برون شد از در

من  نگفتم  که  تو  حاکم   نشوی             گفتم   آدم  نشوی   جان پدر

شعر خودم

رسیدیم اندرین ترمی که پنج است

به وقت امتحاناتی که رنج است

ز شب بیداری و افسوس و چایی

برای درس و بحثم نیست جایی

ز مالیدن به استادان گذشتیم

به فصل بار و گل دادن نشستیم

شبان از پی گذشتند و برفتند 

همه یاران به ... گفتن نشستند

 نه از درس و کلاسی بود بهره

نه از خواندن نوشتن هست زَهره

دگر مشروطی ما هست متقن

نخوابیدن به اینجا هست احسن

شبان بیدار بهر درس هستیم

به طول ترم خواب و مست هستیم

به هر ترمی که آخر می شود روز

به جانها این شعاری هست با سوز

خدایا توبه کردم دست من گیر

به ترم دیگرم این قول بر زیر

بیا غافل رها کن این سخن را

شروع کن بهر خواندن این دهن را

خدایا توبه کردم توبه با سوز

که دیگر من نخواهم خفت هر روز

جعفر صیدی(غافل)

گفتی که مرا دوست نداری گله ای نیست  

بین من و عشق تو ولی فاصله ای نیست  

گفتم که کمی صبر کن و گوش به من کن  

گفتی که نه باید بروم حوصله ای نیست  

پرواز عجب عادت خوبیست ولی حیف  

تو رفتی و دیگر اثر از چلچله ای نیست  

گفتی که کمی فکر خودم باشم و آن وقت  

 جز عشق تو در خاطر من مشغله ای نیست  

رفتی تو خدا پشت و پناهت به سلامت  

بگذار بسوزد دل من مساله ای نیست

بزرگداشت دهه ی بصیرت

دیشب از چشمم بسیجی می‌چکید

از تمام شب «دوعیجی» می‌چکید

باز باران شهیدان بود و من

باز شب ‌های «مریوان» بود و من

دست ‌هایم باز تا آهنج رفت

تا غروب «کربلای پنج» رفت

یادهای رفته دیشب هست شد

شعرم از جامی اثیری مست شد

تا به اقیانوس ‌های دور دست

هم‌ چنان رودی که می ‌پیوست شد