با این که گرفته رنگ غم بال وپرم 

ای کاش به سمت بیکران ها بپرم

باید بروم که آسمان منتظر است

من شاعرم و اسیر جایی دگرم... 

شعراز دوستم استاد حاجی بنده

    من سر به تنم زیاد بود از اول 

        شالوده ام از تضاد بود از اول  

         ابعاد مرا عشق به هم ریخته بود  

         روحم به تنم گشاد بود از اول