_{^{کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت          من و شراب فرح بخش و یار حورسرشت}}

_{^{گدا چرا نزند لاف سلطنت امروز                  که خیمه سایه ابر است و بزمگه لب کشت}}

_{^{چمن حکایت اردیبهشت می‌گوید                      نه عاقل است که نسیه خرید و نقد بهشت}}

_{^{وفا مجوی ز دشمن که پرتوی ندهد                 چو شمع صومعه افروزی از چراغ کنشت}}

_{^{به می عمارت دل کن که این جهان خراب         بر آن سر است که از خاک ما بسازد خشت}}

_{^{مکن به نامه سیاهی ملامت من مست             که آگه است که تقدیر بر سرش چه نوشت}}

_{^{قدم دریغ مدار از جنازه حافظ                     که گر چه غرق گناه است می‌رود به بهشت}}